“Έρωτας είναι να «κολλάς» με τον άλλον χωρίς καμία απολύτως προσπάθεια. Ο Έρωτας είναι Μαγεία γιατί δένουν αυτοί που με λογική εξήγηση δεν θα έδεναν ΠΟΤΈ.”

Όσα χρόνια και εάν περάσουν, θα πω πως ζήσαμε ωραία σαν παιδιά και στο μυαλό μας έχουν χαρακτεί αξιομνημόνευτες στιγμές και εμπειρίες που μας αφήνουν ακόμα και τώρα ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη.

Γυναίκες που έχουν μάθει και ανεβαίνουν στην ζωή τους κατακτώντας θέσεις εργασίας με τα πόδια κλειστά.

Ζούμε σε μια κοινωνία που δεν αποδέχεται το διαφορετικό, το ημιτελές, το ξένο, αυτό που δεν γνωρίζει, αυτό που διαφέρει. Ζούμε σε μια κοινωνία που έχει μάθει να αποξενώνει το ξεχωριστό και να το θάβει, αφού πρώτα το έχει ισοπεδώσει πάμπολλες φορές.

Γιατί ο άνθρωπος και ο χαρακτήρας του φαίνεται στις χαρές, όχι μόνο στα δύσκολα και τα δυσάρεστα. Είναι πολύ εύκολο για πολλούς όταν δεν είσαι καλά, όταν κάτι δεν σου πάει καλά, να σου χτυπούν ενθαρρυντικά το χέρι στην πλάτη λέγοντάς σου πως θα περάσει. Μα είναι δύσκολο, να σου δώσει κάποιος το χέρι του-σγίγγοντας γερά το δικό σου- λέγοντάς σου πως σε παραδέχεται.

Έχει αποδειχθεί πολλές φορές πως η Αγάπη ενώνει τους ανθρώπους, αλλά η ζωή δεν είναι ταινία της Disney που οι ήρωές της υπερνικούν όλα τα εμπόδια και ζουν ευτυχισμένοι μαζί.

Γιατί ζούμε στην εποχή της καβλάντας. Σε αυτήν την εποχή, ο καλύτερός μας φίλος έχει γίνει το κινητό, το οποίο αντί να λύσει τελικά τα κολλήματα στην επικοινωνία που προέκυπταν στο παρελθόν, βλέπω έχει δημιουργήσει άλλα που είναι περισσότερα και σημαντικότερα. 

Ο Έρωτας αναζωπυρώνεται με τα δεν και τα όχι και ξεθυμαίνει στα πολλά ναι και στο μαζί.

Να μάθεις να λες αυτό που σκέφτεσαι. Κανείς δεν μπορεί να διαβάζει την σκέψη σου. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο, τίποτα δεν εννοείται.

Στην εποχή που όλοι ανεβάζουμε την μισή μας ζωή στα social media,ο κόσμος έχει γίνει περισσότερο κρυψίνους από κάθε άλλη φορά σε σχέση με την προσωπική του ζωή.

Έχεις ότι έχεις καλλιεργήσει, έχεις αυτό για το οποίο έχεις ιδρώσει, αυτό για το οποίο έχει πονέσει η μέση σου, τα γόνατά σου, τα χέρια σου,τα μάτια σου… Κατέκτησες αυτό για το οποίο προσπάθησες, πόνεσες, κόπιασες, υπέφερες γι’ αυτό. Τα υπόλοιπα για να τα αποκτήσεις, πρέπει να μοχθήσεις.

Η Ελπίδα λειτουργεί σαν ναρκωτικό,σου δίνει δύναμη, θέληση, πάθος για να ζήσεις. Αποτελεί κινητήριο δύναμη για να ξεκινήσεις ή να συνεχίσεις κάτι. Η Ελπίδα, είναι η αρχή για την επίτευξη των στόχων σου. Γιατί μέσω αυτής, τα όνειρα και οι επιθυμίες σου μπορούν να πραγματοποιηθούν.

Κάποιες φορές χρειάζεται μόνο ένας βοριάς για να το τσακίσει κι άλλοτε για να το βυθίσει μονομιάς. Αρκεί να είσαι εσύ καπετάνιος του και να μην αφήνεις καπετάνιο άλλον να το κυβερνά.

Όλος ο κόσμος αναγνωρίζει την αξία σου, όλοι σου λένε ότι μετράς, λένε καλά λόγια, σου περνάει ψιλοαδιάφορο. Στα λέει…

. Είναι εκείνοι που θα περίμενες λιγότερο πως θα φύγουν. Το χειρότερο, είναι αυτοί που σε έκαναν να πιστέψεις πως θα μείνουν. Πόσο περίεργο και αστείο ταυτόχρονα. Τόσο χάσιμο χρόνου. Τόσο λεπτά χρόνου ζωής χαμένα, σε λόγια.

Η ζωή σου φέρνει όσα μπορείς να αντέξεις και να υποστηρίξεις. Τόσα, όσα. Όσα είσαι ικανός να υπομείνεις κι όσα μπορείς να καταφέρεις.

Αγαπητέ Αναγνώστη / Αγαπητή Αναγνώστρια, “Όσο κουρασμένος κι εάν είσαι, όσο και να κουράζεσαι από την δουλειά και τις καθημερινές…