Αγαπητέ Αναγνώστη/ Αγαπητή Αναγνώστρια,
Οι άνθρωποι στο μεγαλύτερο ποσοστό δεν αλλάζουν. Και αυτό γιατί; Γιατί δεν πιστεύουν οι ίδιοι ότι χρειάζεται να αλλάξουν. Βλέπεις, αρκετοί άνθρωποι έχουν το Εγώ τους σαν σημαία και θεωρούν ότι είναι αλάνθαστοι. Άλλοι πάλι, δεν προβληματίζονται καθόλου για την συμπεριφορά τους, δεν αντιλαμβάνονται την ενόχληση των δίπλα τους και δεν ξέρω εάν αυτό είναι καλύτερο ή χειρότερο κάποιες φορές. Όταν οι άνθρωποι τυφλώνονται από το υπερτροφικό Εγώ τους, μακροπρόθεσμα, το αποτέλεσμα είναι ένα. Να χάνουν ανθρώπους από δίπλα τους. Και το πρόβλημα είναι όταν χάνουμε αξιόλογους ανθρώπους από δίπλα μας οι οποίοι μας αγαπάνε, μας στηρίζουν και μας πάνε ένα βήμα παραπέρα. Γιατί όταν στενοχωρούμε έναν άνθρωπο , όταν τον επηρεάζουμε αρνητικά με την συμπεριφορά μας, οι άνθρωποι αποχωρούν με τον καιρό. Άλλοι μιλάνε και στο λένε και άλλοι δεν μπαίνουν ποτέ στον κόπο να σου εξηγήσουν. Απλά σιωπηλά φεύγουν από την ζωή σου. Τότε λοιπόν, έρχεται η στιγμή που θα ήταν καλό να προβληματιζόμαστε. Να αναζητάμε τους λόγους. Δεν είναι τυχαίο! Δεν βοηθάει να εθελοτυφλούμε. Όταν υπάρχουν άνθρωποι από διαφορετικά περιβάλλοντα και φάσεις της ζωής μας, πχ που ενοχλούνται από κάτι που κάνουμε και το έχουν εκφράσει, τότε αυτό θα έπρεπε μας προβληματίζει. Και να μην θεωρούμε το ότι φταίνε όλοι οι άλλοι. Καλό θα ήταν να στρέψουμε τον φακό μέσα μας. Σίγουρα δεν θα αρέσουμε σε όλους. Όμως υπάρχουν άνθρωποι που σε επιλέγουν και είναι δίπλα σου και μετά από κάποιο διάστημα και ενώ έχουν συμβεί αρκετές προστριβές, απλά χάνονται. Απλά σε αποφεύγουν. Και θα μου πεις γιατί γράφεις αυτά; Γιατί ανησυχώ για την εξέλιξη των διαπροσωπικών σχέσεων και αυτήν την κοινωνία που πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Γιατί συναναστρέφομαι πολύ κόσμο οι οποίοι είναι τρομερά προβληματισμένοι και καθόλου χαρούμενοι και ικανοποιημένοι από την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Γιατί υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με κακό ψυχισμό και πεσμένη ψυχολογία και είναι κρίμα. Γιατί σκοπός είναι να συνδεόμαστε με τους άλλους. Να έχουμε φίλους. Να συσχετιζόμαστε ομαλότερα χωρίς πολλές συγκρούσεις. Να εξελισσόμαστε.
Νομίζω πώς ένας από τους κύριους λόγους που συμβαίνει αυτό είναι γιατί πολλοί νέοι άνθρωποι στις ημέρες μας ασχολούνται μόνο με την εξωτερική τους εμφάνιση και το πώς να βελτιώσουν την εικόνα τους χωρίς να αφιερώνουν όμως χρόνο στο να κάνουν μια εσωτερική ενδοσκόπηση. Ακράδαντα πιστεύω πως όταν βελτιώνεις την εξωτερική σου εμφάνιση, χρειάζεται να έχεις αναπτύξει δεξιότητες οι οποίες πηγάζουν από την εσωτερική δουλειά που κάνεις μέσα σου για να δείξεις συνέπεια ως προς την επίτευξη των στόχων σου. Όμως δεν μιλάω γι’αυτό.
Για να αλλάξει κάποιος, θα πρέπει να πιστεύει ο ίδιος ότι χρειάζεται να αλλάξει. Να αλλάξει δηλαδή τα στοιχεία εκείνα του χαρακτήρα του που στενοχωρούν τους άλλους ανθρώπους . Και αυτό το κάνεις όταν σε ενδιαφέρει να μην επηρεάζεις αρνητικά συχνά αυτούς που αγαπάς και σε αγαπάνε.
Πότε γίνεται αυτό;
1. Συνειδητοποίηση. Συνειδητοποιείς την κατάσταση. Αναγνωρίζεις το πρόβλημα στην συμπεριφορά σου.
2. Θέληση. Να θέλεις να το αλλάξεις. Να θέλεις να κάνεις δουλειά με τον εαυτό σου. Όπως θέλεις να πας γυμναστήριο, όπως θέλεις να πληρώνεις για διάφορες επεμβατικές μεθόδους για το πρόσωπο σου. Όπως θέλεις να προσέχεις την διατροφή σου. Έτσι να θέλεις να θρέψεις την ψυχή σου.
3. Απόφαση της αλλαγής και πράξη. Να αποφασίσεις ποια θα είναι η μορφή θεραπείας που σου ταιριάζει ώστε να ξεκινήσει η εσωτερική σου εξέλιξη και πρόοδος. Τέλος, να ξεκινήσεις να εφαρμόζεις όλα αυτά σιγά σιγά στην καθημερινότητά σου, με στόχο να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος τόσο για τον εαυτό σου, όσο και για αυτούς που σε αγαπούν και γενικότερα για το κοινωνικό σύνολο.
Γιατί η εσωτερική εξέλιξη του καθενός, θα οδηγούσε σε μια ευρύτερη κοινωνική αλλαγή.
Σίγουρα υπάρχει η εντολή του Χριστού που λέει ” αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν.» Οι άνθρωποι αλλάζουν μόνο όταν το θέλουν οι ίδιοι και για δικούς τους λόγους. Όχι επειδή τους το λες εσύ, όχι επειδή πρέπει. Απλά επειδή θέλουν. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τους αποδέχεσαι και να τους αγαπάς όπως είναι. Χωρίς απαιτήσεις, χωρίς προσδοκίες. Γιατί έτσι απογοητεύεσαι. Και τελικά, όταν δεν αλλάζουν, δεν σημαίνει ότι δεν σε αγαπούν. Είναι γιατί έτσι είναι. Εάν όμως φτάνεις σε σημείο να σε επηρεάζουν πολλές φορές αρνητικά, είναι καλό για την δική σου ψυχική υγεία να αποχωρείς. Γιατί απλά σε βλάπτουν. Και ίσως δεν μπορούν να το αντιληφθούν. Γιατί όταν το αντιλαμβάνονται και συνεχίζουν να είναι ίδιοι και απαράλλαχτοι, τότε αυτό δηλώνει άλλα πράγματα και με φοβίζει το τι μπορεί να σημαίνει.
Σε μια Ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο!
Love,
Ξανθή Κ.
